Nauczyciel to zawód, który obliguje wykonującą go osobę do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności. Każdy, kto jest nauczycielem wie, że będzie musiał kształcić się przez całe życie. Oznacza, że pedagog całe życie będzie musiał rozwijać się zawodowo i powinien być wspierany przez system, który funkcjonuje nie tylko na terenie lokalnym, ale również krajowym, a nawet światowym. Co ważne, doskonalenie zawodowe jest jedną z zasad, które obowiązują w tym fachu. Obecnie, w imię przepisów Unii Europejskiej (dokładnie Komisji Europejskiej), od nauczycieli wymaga się również: wyższego wykształcenia, które gwarantuje wiedzę z przedmiotu, jaki dany nauczyciel wykłada; poza tym nauczyciel musi wykazywać się wiedzą, która pozwoli wspierać i ukierunkować uczniów oraz rozumieć procesy społeczne i kulturowe zachodzące w jednostkach edukacyjnych. Unia Europejska wymaga również od nauczycieli mobilności, nie tylko geograficznej (która pozwoli nauczycielom w przemieszczaniu się między krajami UE), ale również zawodowej (głównie chodzi tutaj o nabywanie nowych umiejętności, jak również doskonalenie już posiadanych, co pozwoli na przemieszczanie się w obrębie edukacji).
Doskonalenie zawodowe nauczycieli jest problemem, na który zwrócono uwagę już podczas spotkań ministrów, którzy tworzyli Unii Europejskiej, odpowiednio w 1987 roku w Helsinkach, 1988 w Lichtensteinie. Właśnie na tych spotkaniach dużo rozmawiano na temat ważności doskonalenia zawodowego nauczycieli. Już podczas tych rozmów uznano, że jest to bardzo ważny element łączący wszystkie kraje Unii Europejskiej. W dokumentach z wyżej wspomnianych spotkań, można odnaleźć zapisy, które traktują o dobrowolnym, jak i obowiązkowym dokształcaniu i doskonaleniu zawodowym nauczycieli. Poza tym w zapiskach można odnaleźć stwierdzenia, że doskonaleniu zawodowemu powinni poddawać się zarówno debiutujący, jak i wieloletni nauczyciele. Tym pierwszym doskonalenie pozwoli ukształtować styl pracy i usystematyzować wiedzę, zaś tym drugim zaktualizować posiadaną wiedzę.